5 dingen die je moet weten over uit eten in Japan

Uit eten in Japan verloopt meestal zeer efficiënt, zoals zoveel dingen in dit bijzondere land. Het begint al met de wachtrij. Grote kans dat je zodra je bijna aan de beurt bent al een menukaart in je handen hebt gekregen en dat ze voordat je aan de beurt bent je bestelling al op komen nemen. Hierdoor krijg je vrij snel na binnenkomst je gerecht(en) geserveerd. Om sausjes vragen hoeft niet: alles staat al op tafel.

Voor je tas(sen) staan er vaak mandjes onder je tafel of stoel. Dit scheelt ruimte. Ben je klaar met eten? Grote kans dat de bon al op, onder of bij je tafel ligt. Daarmee loop je naar de kassa, waar je direct af kunt rekenen. Je rekent het bedrag af dat op de bon staat en hoef jezelf niet druk te maken over hoeveel fooi je moet geven. In Japan is het geven van fooien niet gebruikelijk. Wederom een stukje efficiëntie, want je hoeft niets uit te rekenen of op zoek te gaan naar kleingeld.

Uit eten in Japan betekent dat je soms plekken terechtkomt waar je in Nederland (of elders in Europa) niet zo snel zou gaan zitten. Dit geldt vooral voor grotere steden zoals Tokyo, Osaka en Kyoto. Daar zit een groot deel van de restaurants in winkelcentra of boven winkels. Soms kom je in een kelder terecht, in plaats dat je gaat eten in een fancy restaurant dat direct aan straat ligt.

Heb je op de een of andere manier een goed restaurant gevonden en je een reservering maken? In veel gevallen is dat niet mogelijk. Vaak begint een etentje met het aansluiten in een wachtrij. Meestal is dat een fysieke rij waar je gewoon achteraan sluit, maar sommige restaurants werken met volgnummers. Dan hoef je niet in de juiste volgorde te wachten. Is er een langere wachttijd, dan kun je bij het systeem met de volgnummers tussentijds iets anders gaan doen.

Het zou zomaar kunnen dat er geen Engelstalige menukaart beschikbaar is in de eetgelegenheid waar je gaat eten. Hoe minder toeristen ergens komen, des te kleiner wordt de kans dat je de beschrijvingen van gerechten in het Engels kunt zien. Mogelijk dat de gastheer of -vrouw zelf ook geen of amper Engels spreekt.

Gelukkig zijn er nog drie andere manieren om toch tot een keuze en een bestelling te komen. Menukaarten zijn vaak voorzien van foto’s. Vaak valt er wel een beetje van de plaatjes af te leiden wat het is en/of wat er in zit. Zeker als je al wat bekend bent met de Japanse keuken. In de vitrines van restaurants staan soms levensecht nagemaakte gerechten. Hierbij geldt hetzelfde als bij de foto’s. Je kunt aanwijzen wat je wilt hebben.

Tot slot zijn er nog vertaalapps zoals Google Translate. Uit ervaring moet ik je helaas zeggen dat de vertaling je soms niet veel verder brengt. Niet zelden krijg je een cryptische omschrijving als vertaling, wat je eigenlijk niet veel verder brengt.

Uit eten is in Japan sowieso al relatief goedkoop, zeker als je de prijzen in Tokyo vergelijkt met die van horecazaken van andere welvarende wereldsteden. Een extra voordeel in Japan is dat je bij je maaltijd gratis kraanwater (prima te drinken) of thee (warm of koud) krijgt. Die kun je zelf bijschenken of wordt voor je bijgeschonken. Je kunt hierdoor weer wat geld op je restaurantrekening besparen.